Kiedy zostałem poprowadzony do miejsca ukrycia osiemdziesięciu dwóch listów miłosnych przez ducha, który chciał ujawnić przyczyny jej samobójstwa, przekonałem się, że duch może znacząco wpływać na myśli i działania żywej osoby. Ladell Allen, która spożyła cyjanek rtęci w noc Bożego Narodzenia w 1948 roku w głównej sypialni domu, w którym obecnie mieszkam, zmusiła mnie, bym w gorący sierpniowy poranek w 2009 roku poszła na strych i podważyła deskę podłogową, by odnaleźć jej sekret.
Od czasu ukończenia książki A Haunted Love Story: The Ghosts of the Allen House, w której opisuję okoliczności odkrycia listów Ladell i ich zawartości, moja żona i ja doświadczyliśmy rosnącej intymności z Ladell, jak również z innymi duchami, z którymi dzielimy nasz dom. Zamiast odejść po odkryciu przeze mnie jej listów, jak sądzili niektórzy badacze zjawisk paranormalnych, Ladell jest jeszcze bardziej obecna i chętna do mieszania się ze mną i moją żoną Rebeccą.
W ciągu ostatniego roku gościliśmy w naszym domu kilka paranormalnych dochodzeń, a Rebecca i ja zauważyliśmy, że nabyliśmy niezwykłą umiejętność dostrajania się do postawy Ladell wobec śledczych. Prawie natychmiast po wejściu śledczych do naszego domu wyczuwamy, czy Ladell lubi, nie lubi, czy jest niezainteresowana łowcami duchów. Wyczuwamy również postawy innych duchów w naszym domu, takich jak matka i syn Ladell, ale szczególnie zauważamy postawę Ladell – jej emocje są najwyraźniej najsilniejsze i najbardziej zmienne.
Ostatniej zimy, kiedy śledczy ustawiali swój sprzęt w całym domu, Rebecca szepnęła do mnie: „Ladell nie lubi kogoś z tej grupy. Jakby była zazdrosna czy coś. To dziwne.” Rzeczywiście, chociaż grupa jako całość miała bardzo udane śledztwo, które obejmowało kilka osobistych doświadczeń i nagranie obszernych dowodów aktywności paranormalnej, jeden członek zespołu – atrakcyjna młoda kobieta – nie doświadczyła niczego i nie nagrała niczego na swoich różnych urządzeniach. Gdziekolwiek była ta badaczka, Ladell upewnił się, że jest gdzie indziej.
W ciągu ostatniego roku zauważyłem, że mogę siedzieć w pokoju z łowcami duchów i wyczuwać, czy są z nami jakieś duchy. Konsekwentnie, kiedy wyczuwam, że Ladell lub jej matka, jej ojciec lub jej syn są obecni, mierniki EMF zaczynają migać, Ghost Boxy zaczynają mówić, a EVP są nagrywane. Kiedy nie mam poczucia obecności, nic się nie dzieje – Ghost Boxy milczą, mierniki EMF nie świecą. I zaczynam mówić na głos: „Nikogo tu nie ma. Nic nie wskórasz”.
Potrafię też wyczuć, kiedy duchy się nudzą lub denerwują. Na przykład podczas jednej sesji EVP zacząłem rozmawiać ze śledczymi o Ladell i wyczułem, że weszła do pokoju. Jedna z badaczek poszła dalej, mówiąc o sobie i swoich osobistych doświadczeniach. Nie minęło wiele czasu, gdy wyczułem irytację Ladell i poczułem, że opuszcza ona pokój. Ladell wyraźnie lubi być w centrum uwagi, tematem rozmowy.
Późnym rankiem zeszłej wiosny Rebecca nagle poczuła się nieco wytrącona z energii i usiadła na sofie w pokoju wypoczynkowym apartamentu z główną sypialnią. Po tym jak usiadła, poczuła się jeszcze bardziej pozbawiona energii. Wtedy uświadomiła sobie obecność trzech duchów, jednego u jej stóp i dwóch innych poruszających się w kółko wokół niej, wirujących jakby tańczyły ze sobą. Czuła się nie tylko wyczerpana, ale także jakby była przytrzymywana. Chciała zejść z kanapy, ale nie mogła się ruszyć. To poczucie bezradności i bezruchu trwało około dwóch godzin, choć w tym czasie nie miała poczucia upływu czasu. Potem ucisk nagle zniknął; mogła się poruszać, wróciła jej energia, a duchy zniknęły. Wierzy, że duchy mogły faktycznie tańczyć ze sobą, że wykorzystały jej energię do manifestacji i oddania się czynności, którą cieszyły się w życiu. (Allenowie, nawiasem mówiąc, często organizowali tańce i przyjęcia w domu, jak również w hotelu, który posiadali przy ulicy. W liście z grudnia 1948 roku, przyjaciółka Ladell opowiedziała jej o nowym filmie, który niedawno widziała i powiedziała, że Ladell będzie zadowolona, głównie z powodu pięknego tańca w nim).
