Odkryte w 2019 roku zdarzenie zakłócenia pływowego zgłoszone w nowym badaniu wyróżniało się. „Było wyjątkowo jasne; to naprawdę jeden z najjaśniejszych transjentów, jakie kiedykolwiek widziano” – mówi fizyk astrocząstek Marek Kowalski z Deutsches Elektronen-Synchrotron, czyli DESY, w Zeuthen w Niemczech.
Transjenty to krótkotrwałe rozbłyski na niebie, takie jak zaburzenia pływowe czy eksplodujące gwiazdy zwane supernami. Dalsze obserwacje genialnego wybuchu ujawniły, że świecił on w podczerwieni, promieniowaniu X i innych długościach fal świetlnych.
Mniej więcej rok po odkryciu rozbłysku, antarktyczne obserwatorium neutrin IceCube zauważyło wysokoenergetyczne neutrino. Śledząc drogę cząstki wstecz, badacze ustalili, że neutrino pochodzi z okolic rozbłysku.
Zbieżność tych dwóch zdarzeń może być przypadkowa. Jednak w połączeniu z poprzednim neutrinem, które zostało powiązane z wydarzeniem zakłócenia pływowego, sprawa staje się silniejsza. Prawdopodobieństwo znalezienia dwóch takich związków przez przypadek wynosi tylko około 0,034 procent, mówią naukowcy.
Nadal nie jest jasne, w jaki sposób zakłócenia pływowe mogłyby produkować wysokoenergetyczne neutrina. W jednym z proponowanych scenariuszy, strumień cząstek wyrzuconych z czarnej dziury mógłby przyspieszyć protony, które mogłyby oddziaływać z otaczającym promieniowaniem, aby wytworzyć szybkie neutrina.
’Potrzebujemy więcej danych … aby powiedzieć, że są to prawdziwe źródła neutrin lub nie’ mówi astrofizyk Kohta Murase z Penn State University, współautor nowego badania. Jeśli związek między neutrinami a zdarzeniami zakłóceń pływowych jest prawdziwy, jest on optymistą, że badacze nie będą musieli czekać zbyt długo. „Jeśli tak jest, zobaczymy więcej”.
Ale naukowcy nie wszyscy zgadzają się, że rozbłysk był zdarzeniem zakłócenia pływowego. Zamiast tego, mógł to być szczególnie jasny typ supernowej, astrofizyk Irene Tamborra i współpracownicy sugerują w Astrophysical Journal z 20 kwietnia.
W takiej supernowej, jasne jest jak energetyczne neutrina mogłyby być produkowane, mówi Tamborra, z Instytutu Nielsa Bohra na Uniwersytecie w Kopenhadze. Protony przyspieszone przez falę uderzeniową supernowej mogłyby zderzyć się z protonami w ośrodku otaczającym gwiazdę, produkując inne cząstki, które mogłyby rozpadać się na neutrina.
